BEN ANTEPLİYİM ŞAHİNİM AĞAM MAVZER OMUZLARIMDA YÜK. BEN YUMRUKLARIMLA DÖVÜŞECEĞİM, YUMRUKLARIM MEMLEKET KADAR BÜYÜK.

İşte atalarımız, un bulamadığı için zerdali çekirdeği unuyla yaptığı  ekmeğini yiyerek böyle düşmana karşı koymuş ve işgalcileri kovmuştu.

Dün Antep’e Gazilik Unvanının Verilişinin 103 üncü Yıl dönümü. 103 yıl önce, Antepli, düşmanın topuna tüfeğine karşı, elindeki mavzerle savaşmış ve onları kovmuştu. Ulu Önder Atatürk’ün bile, ben onların gözlerinde nasıl öpmem ki, demesine vesile olmuştu. Yokluk içerisinde topsuz tüfeksiz ve de aç karnına, bulabildikleri zerdali çekirdeği ekmeği yiyerek savaşmış benim Gaziantepli atalarım.  Memleket aşkı ile göğsünü kurşuna siper etmişti benim Gaziantepli kahramanlarım.

Anteplim memleket sevdalısı idi.

Anteplim, inançlı idi ve de kendine güveni vardı.

Anteplim memleketi için canını feda etmeye hazırdı ve etti de şehit oldu.

Yukarıdaki dize işte bu kahramanların diliyle yurda ve tüm dünyaya seslenişidir Anteplinin,

Düşünüyorum da;

Şu anda bu güzelim şehrimin caddelerinde dolaşırken, neredeyse duyabildiğim Türkçe bile yok.

Şu anda, kim bilir, belki de Antepli bile yok denecek kadar az.

Ama Tüm dünyaya örnek olan Anteplinin, gurur duyduğu bir GAZİ’lik ünvanı var.

GAZİLİK günümüz kutlu olsun...