Türkiye’nin en önemli ihraç ürünlerinden biri olan fıstıkta üreticiler, “Destek olmadan ayakta kalmamız zor” diye belirttiyor.
Girdi Maliyetleri Üreticiyi Zorluyor
Üreticiler, son yıllarda mazot, gübre, ilaç ve işçilik maliyetlerindeki artışların tarımsal üretimi büyük ölçüde sekteye uğrattığını açıklıyor. Birçok çiftçi, artan giderler nedeniyle tarlasına bakım yapamaz hale geldiğini, bazı üreticilerin ise verimi düşük ağaçlarını kesmeyi düşündüğünü aktarılıyor.
Gaziantep Fıstık Üreticileri Derneği Başkanı yaptığı açıklamada, “Fıstık ağacı uzun yıllar emek isteyen bir ürün. Ancak üretici artık bu yükün altında eziliyor. Devletimizin sulama desteği, mazot ve gübre desteğini artırması şart” ifadelerini kullandı.
İklim Krizi ve Kuraklık Üretimi Tehdit Ediyor
Son yıllarda sıklaşan kuraklık, düzensiz yağışlar ve ani sıcaklık değişimlerinin fıstık verimini ciddi şekilde düşürdüğüne vurgu yapılıyor. Uzmanlara göre, özellikle çiçeklenme döneminde yaşanan iklim dalgalanmaları, ürün kayıplarını artırıyor. Bu durum yalnızca üreticiyi değil, ülke ekonomisini de yakından etkiliyor.
İhracat ve Yerel Ekonomi İçin Kritik Öneme Sahip
Gaziantep ve çevresinde yaklaşık 50 binden fazla aile geçimini fıstıktan sağlıyor. Türkiye’nin yıllık ihracat gelirinde önemli paya sahip olan Antep fıstığı, baklava başta olmak üzere birçok geleneksel ürünün de ana hammaddesi konumunda yer alıyor. Üreticiler, bu stratejik ürünün korunması için teşvik ve destek paketlerinin artırılması gerektiğini vurguluyor.
Üreticinin Talebi Acil Eylem Planı
Çiftçiler, şu başlıklar altında taleplerini dile getiriyor:
Mazot ve gübre desteğinin artırılması
Sulama altyapısının güçlendirilmesi
İhracatçı ve üretici arasında fiyat istikrarının sağlanması
Tarımsal sigortaların genişletilmesi
Bir üretici, “Biz bu topraklarda alın teri döküyoruz. Fıstık sadece bizim değil, Türkiye’nin değeridir. Eğer destek verilmezse bu değer elimizden kayıp gidecek” sözleriyle durumun ciddiyetini vurguluyor.
“Antep Fıstığı Geleceğimizdir”
Gaziantep’te üreticiler, Antep fıstığının yalnızca ekonomik değil, aynı zamanda kültürel bir miras olduğunu vurguluyor. Çiftçiler, devletin ve ilgili kurumların üreticiye kulak vermesi gerektiğini, aksi halde üretim kapasitesinin her geçen yıl düşeceği uyarısında bulunuyor.
